این نشانه ها را جدی بگیرد

 1-شب اداری یا تخلیه بی اراده که معمولا ازسه تا چهارشروع می شود.یکی ازشایع ترین نشانه مشکلات

 هیجانی بچه ها دردوران کودکی است .

 2-مکیدن شست ،این رفتار،معمولا قبل ازسه سالگی شروع می شودوعلت آن ،به طور معمول ،رویاویی با فشارروانی مشکلات هیجانی واضطراب است.

 3-جویدن ناخن:این واکنش،درهمه گروه های سنی اتفاق می افتد که کودک ،فشار روحی یا اضطراب یا عصبانیت داشته باشد

 4-ترس ازجدایی:معمولا دو تا دوونیم سالگی شروع می شودوریشه آن،درمواقعی است که کودک،احساس ناامنی داشته باشد.

 5-حسادت:به طورمعمول ازسن دو و نیم سالگی شروع می شودکه برای یک کودک بسیارآزار دهنده تر از بزرگسلان است وبیش تر از این کودکان چون به مادر وپدر خود ،وابسته ترند به همین دلیل علاقه چندانی به افراد بیرون ازحلقه خانواده ندارند.

 نکته:هنگامی که کودکان درپارک یا مکان های عمومی باهم دعوامی کنند والدین باید چه واکنشی نشان دهند؟

 با کودک تان به پارک رفته اید ومشغول مطالعه کتاب هستید،ناگهان می بینیدکه کودک تان ،با کودکی دیگر درحال دعواست .لطفا صبرکنید!!!!بله ،صبرکنید واجازه دهید کودک تان بتواند خودش ازحقش دفاع کند یا تاوان اشتباهی را که درحق کودک دیگری  مرتکب شده،خودش بپردازد .اوباید بتواند مشکلاتش راخودش حل کند،البته اگر امکان آسیب دیدن کسی وجود داشت،به طور معقول ، وارد عمل شوید.فراموش نکنیدکه هرگز ازکودک تان بی جا دفاع نکنید،شاید او ،واقعا مقصرباشد .

تست آدمک یا گودیناف

آزمون آدمک ( گودیناف)

تست هوش ( سن اجرا: از ۳ تا ۱۳ سال)

آزمون ترسیم آدمک یکی از آسانترین ، عملی ترین وجهانی ترین آزمونهای تصویری است. این آزمون به وسیله عده زیادی کد گذاری شده است که مهمترین آنها کار خانم آمریکائی فلورانس گودینافFlorence Goodenoughاست که در سال ۱۹۲۰ در ایالت نیوجرسی آمریکا روی چهار هزار کودک آنرا آزمایش نمود . در فرانسه نیز دکتر فایFay در این زمینه کار کرده است.

هدف:

مهمترین هدف آزمون ، تعیین درجه هوشمندی سن عقلی و بهره هوشی کودک است . همچنین این آزمون را زمانی  به کار می بریم که آزمونهای هوشی دیگر مقدور نیست و می خواهیم هر چه سریعتر درباره درجه هوشی کودک به نتیجه برسیم . علاوه بر این ، اطفالی که زبان نمی دانند و قادر به سخن گفتن نیستند بهترین ابزار سنجش این آزمون می باشند.

دستور اجرا:

اجرای آزمون ساده است . به کودک گفته می شود:” یک آدم ترسیم کن  و هر چه می توانی آنرا زیبا و خوب بکِش ” ، اضافه می نمائیم زمان این کار هر چقدر طول بکشد اشکالی ندارد.

نکاتی که در عمل و ارزیابی باید رعایت کرد:

۱٫ برای ترسیم بهتراست یک مداد سیاه  یا یک خودکار راحت و روان دراختیار کودک بگذاریم . با مداد رنگی به دشواری می توان رسم کرد و اجزاء را تشخیص داد.

۲٫   اگر نقاشی با مداد رنگی کشیده شود ، شرایط دیگری برای ارزیابی لازم است که باید رعایت شود.

۳٫   کاغذ برای رسم نقاشی کودک باید حداقل ۳۰ × ۲۱  باشد.

۴٫   اجازه بدهید کودک چند تصویر بکشد ، سپس  بهترین و کاملترین را برای نمره گذاری انتخاب کنید.

۵٫ اگر نتایج چند بار کشیدن آدمک با یکدیگر فرق داشت نشان ناراحتی های دیگری در کودک است که باید به متخصص مسائل روانی یا روان درمانی مراجعه کرد.

روش نمره گذاری:

الف: برای هر یک ازاجزا آدمک در صورتی که توسط کودک ترسیم شده باشد یک نمره منظور فرمائید. به شرح ذیل:

۱٫ سر وجود داشته باشد .

۲٫ پا کشیده شده باشد .

۳٫ دست کشیده شده باشد .( یک یا هر دو دست)

۴٫ بدن کشیده  شده باشد .

۵٫ طول بدن طویل تر ازعرض آن باشد.

۶٫ شانه ها کشیده شده باشد.

۷٫ بازوها و پاها به تنه چسبیده شده باشند.

۸٫ پاها به تنه و دستها به تنه در نقاط واقعی خود چسبیده شده باشند.

۹٫ گردن کشیده شده باشد.

۱۰٫ دنباله گردن به سر و تنه مربوط باشد.

۱۱٫ چشمها کشیده شده باشد.

۱۲٫ بینی کشیده شده باشد.

۱۳٫ دهان کشیده شده باشد.

۱۴٫ دو لب دیده شود.

۱۵٫ سوراخها یا حفره های بینی کشیده شده باشد.

۱۶٫ موها کشیده شده باشد. ( جزئی ترین مقدار مو)

۱۷٫ موها کامل کشیده شده باشد.

۱۸٫ علامتی از لباس کشیده شده باشد.

۱۹٫ دو قطعه لباس کشیده شده باشد.

۲۰٫ تمام بدن پوشیده از لباس باشد.

۲۱٫ چهار قطعه لباس مشخص باشد . ( کراوات ، کلاه ، جوراب ، کفش ، پیراهن ، کت و شلوار)

۲۲٫ لباس رسمی یا یونیفورم باشد . ( یونیفورم مدرسه هم نمره می گیرد)

۲۳٫ انگشتان کشیده شده باشد . ( هر اثری از انگشت کافی است)

۲۴٫ تعداد انگشتان درست باشد .

۲۵٫ شکل و قواره انگشتان درست باشد .

۲۶٫ شست متمایز باشد.

۲۷٫ دست متمایز ازانگشتان باز باشد. ( کف دست کشیده شده باشد.)

۲۸٫ بازوها کشیده شده باشد .

۲۹٫ زانو کشیده شده باشد .

۳۰٫ تناسب سر نسبت به بدن مراعات شده باشد .

۳۱٫ تناسب بازوها و دستها نسبت به بدن حفظ شده باشد.

۳۲٫ پاهای متناسب ، کشیده شده باشد.

۳۳٫ کف پا متناسب باشد.

۳۴٫ پاها متمایل به بالا نباشند.

۳۵٫ دستها و پاها دو بعدی کشیده شده باشند.

۳۶٫ پاشنه کفش یا پاشنه پا کشیده شده باشد.

۳۷٫ هماهنگی خطوط کلی حفظ شده باشد. ( دست نلرزیده باشد)

۳۸٫ هماهنگی خطوط کلی و جزئی حفظ شده باشد. ( نقاشی دقیق باشد)

۳۹٫ هماهنگی خطوط سر ( موها و دور سر به دقت کشیده شده باشد)

۴۰٫ هماهنگی خطوط تنه حفظ شده باشد .

۴۱٫ هماهنگی خطوط دستها و پاها حفظ شده باشد .

۴۲٫ هماهنگی خطوط چهره حفظ شده باشد .

۴۳٫ گوشها کشیده شده باشد .

۴۴٫ تناسب گوشها حفظ شده باشد .

۴۵٫ مردمک چشم کشیده شده باشد .

۴۶٫ تناسب چشم حفظ شده باشد .

۴۷٫ در تصاویر نیمرخ و تمام رخ ، چشم دارای حالت باشد.

۴۸٫ چانه و پیشانی هر دو کشیده شده باشد .

۴۹٫ برآمدگی شانه در تصویر نیمرخ معلوم باشد .

۵۰٫ نیمرخ ناقص باشد . ( یعنی تنه و نیمرخ ناقص)

۵۱٫ نیمرخ باشد .

روش محاسبه:

۱٫   نمرات داده شده را باهم جمع کنید . ( مجموع از ۵۱ بیشتر تجاوز نمی کند)

۲٫   با استفاده از جدول مخصوص ( جدول شماره ۱) نمره خام ، تبدیل به سن عقلی می شود . از رابطه زیر بهره هوشی کودک به دست می آید.

۳٫   اگر نمره خام آزمونی بر فرض مثال ۴۰ باشد در جدول تبدیل نمرات ، ( جدول شماره ۱ ) نمره خام را پیدا کرده و سن عقلی کودک را که ۱۳ می باشد، استخراج می کنیم. ( این نمره سن عقلی کودک است) سپس ۱۳ ( که سن عقلی کودک است) را در عدد ۱۲ ( ماه) ضرب می کنیم. ( هر سال ۱۲ ماه دارد)

سپس سن تقویمی آزمونی را محاسبه می کنیم . اگر آزمودنی به عنوان مثال ۱۰ سال و ۳ ماه داشته باشد ۱۰ را ضربدر ۱۲( هر سال ۱۲ ماه دارد) بعلاوه ۳ ( ماه) می کنیم نمره بدست آمده سن تقویمی کودک می باشد. حاصلضرب صورت و مخرج را بر هم تقسیم کرده وضربدر ۱۰۰ کرده و بهره هوشی آزمودنی بدست می آید. بدین صورت:

IQ  = ۱۳ * ۱۲  * ۱۰۰ = ۱۲۶

۳+۱۲*۱۰

۴٫ سپس نمره به دست آمده را در طبقه بندی هوشی ( جدول شماره ۲) پیدا کنید ،  بهره هوشی کودک مشخص می گردد.

” جدول تبدیل نمرات خام به سن عقلی “

جدول شماره ۱

نمره خام	سن عقلی	نمره خام	سن عقلی	نمره خام	سن عقلی	نمره خام	سن عقلی
۱	۳-۳	۱۱	۹-۵	۲۱	۳-۸	۳۱	۹-۱۰
۲	۶-۳	۱۲	۰-۶	۲۲	۶-۸	۳۲	۰-۱۱
۳	۹-۲	۱۳	۳-۶	۲۳	۹-۸	۳۳	۳-۱۱
۴	۰-۴	۱۴	۶-۶	۲۴	۰-۹	۳۴	۶-۱۱
۵	۳-۴	۱۵	۹-۶	۲۵	۳-۹	۳۵	۹-۱۱
۶	۶-۴	۱۶	۰-۷	۲۶	۶-۹	۳۶	۰-۱۲
۷	۹-۴	۱۷	۳-۷	۲۷	۹-۹	۳۷	۳-۱۲
۸	۰-۵	۱۸	۶-۷	۲۸	۰-۱۰	۳۸	۶-۱۲
۹	۳-۵	۱۹	۹-۷	۲۹	۳-۱۰	۳۹	۹-۱۲
۱۰	۶-۵	۲۰	۰-۸	۳۰	۶-۱۰	۴۰	-۱۳
						۵۱	بالاتر از ۱۳ سال

” جدول شماره ۲ “

طبقه بندی از لحاظ هوش	معادل هوش
نابغه	۱۸۹-۱۷۰
تیز هوش	۱۶۹-۱۵۰
پر هوش	۱۴۹-۱۳۰
باهوش	۱۲۹-۱۱۰
متوسط	۱۰۹-۹۰
مرزی	۸۹-۸۰
مرزی ضعیف	۷۹-۷۰
کودن	۶۹-۵۰
کالیو	۴۹-۲۵
کانا	۲۵-۰

تست روانشناسی نقاشی کودکان

 

بین نقش رنگ و زندگی عاطفی کودک با در نظر گرفتن دوران تکاملی او یک حالت متوازی است.

- ۳ تا ۶ سالگی کودک بیشتر تحت تأثیر فشارهای درونی است، بنابراین علاقه وافری به استفاده از رنگ دارد و آن را مقدم بر شکل ظاهری می داند ولی به تدریج که سن او بالا می رود از وابستگی اش به رنگ کم می شود و علاقه او به تقدم شکل بر رنگ فزونی می یابد…..

.

.

- هر قدر کودک کوچکتر باشد رنگ های زنده تر را به کار می برد. در کودکستان کودکان ترجیح می دهند رنگ های گرم و تند استفاده کنند و فقط کودکانی که در خانه تحت نظارت شدید هستند رنگ های سرد را انتخاب می کنند که علت اصلی به مشکلات عاطفی و روانی مربوط می شود.

- فقدان رنگ در تمام یا قسمتی از نقاشی نشانگر خلاء عاطفی و گاهی دلیل بر گرایش های ضد اجتماعی است.

- کودکان سازگار در نقاشی هایشان به طور متوسط از ۵ رنگ مختلف استفاده می کنند.

- کودکان گوشه گیر یا آنها که ارتباط با دنیای خارج را دوست ندارن از یک یا دو رنگ بیشتر استفاده نمی کنند.

- علاقه واقعی کودک به رنگ زمانی شروع می شود که او سعی در کشیدن شکلهایی می کند. این مرحله تا ۷ یا ۸ سالگی به درازا می کشد. کودک برای استفاده از رنگ ها فقط تحت تأثیر احساسات خود قرار دارد. مثلا ممکن است چمن را بنفش بکشد چون هم می خواهد چمن را نشان دهد و هم از رنگ بنفش خوشش می آید.کودک در حین بزرگ شدن به تدریج ارتباط میان اشیا و رنگ حقیقی آنها را درک می کند، ولی بدو امر این موضوع فقط در مورد چیزهایی است که برایش ارزش عاطفی دارند؛ مثلا اگر مادرش موهای بور داشته باشد هر زنی را که می کشد موهایش را بور می کند زیرا این رنگ برایش انباشته از نیروی عاطفی است.

شناخت کودک با توجه به رنگ استفاده شده در نقاشی

کودکانی که در نقاشی‌های خود رنگ‌های سرد مثل رنگ‌های آبی یا سبز را انتخاب می‌کنند ، متفکر هستند و سنجیده‌تر عمل می‌کنند.

استفاده از رنگ‌های قهوه‌ای و خاکستری نشان دهنده ناراحتی‌های درونی کودکان است.

استفاده‌ی آزادانه از رنگ قرمز در نقاشی‌ها توسط کودکان ، خصومت و دشمنی یا نیاز به محبت را نشان می‌دهد. و گاه نشانه‌ی عشق و علاقه‌ای ساده و بی آلایش است.

رنگ آبی در نقاشی کودکان نشان دهنده‌ی سازگاری ، تمایل به اطاعت و کنترل یا سرکوب احساسات است.

کودکانی که زیاد از رنگ سبز استفاده می‌کنند ، معمولا احساسات قوی و آشکاری ندارند.

کودکان به ندرت به رنگ‌های قهوه‌ای ، سیاه یا خاکستری علاقه دارند.

استفاده درهم و برهم از رنگ قهوه‌ای در نقاشی در واقع نشانه‌ی اعتراض به والدین است.

هم چنین اگر کودک به طور مداوم از رنگ سیاه برای رنگ‌آمیزی استفاده کند ، نشان دهنده‌ی اعتراض ، ترس و یا اضطراب است.
شناخت کودک با توجه به موضوع نقاشی

کودک با تمام وجود و شخصیت ذهنی و عاطفی خود نقاشی می کند. موضوعاتی که در نقاشی کودکان دیده می شود آدم، خانه، درخت، خورشید، ماه، حیوانات و خانواده است.
آدم

هنگامی که کودک شکل آدمی را می کشد پیش از هر چیز شکل خود یا درکی که از بدن و تمایلات دارد را بیان می کند. اگر آدمک در مجموع هماهنگ باشد، احتمال بسیاری وجود دارد که کودک کاملا سازگار باشد. اگر اگر آدمک مثلا در اندازه ای خیلی کوچک یا در گوشه ای از کاغذ کشیده شده باشد به معنای آن است که کودک خود را کم ارزش و از دیگران پایین تر می داند. اگر این کم بها دادن به خود در چند نقاشی کودک ادامه پیدا کرده باشد نشانگر خجالتی بودن اوست که ممکن است تا حد تمایل به ناپدید شدن نیز پیش برود. در نقاشی فقدان دست و بازو نیز علامت کم بها دادن به خود و عدم امنیت است.

کودکانی که خود را بالاتر از بقیه می دانند آدمک هایی با اندازه بزرگ رسم می کنند. این نوع نقاشی مخصوص کودکانی است که اختلال عاطفی دارند یا به طور معمول کودکانی هستند زودرنج و حساس که همیشه فکر می کنند مورد ظلم و ستم قرار گرفته اند.
خانه

خانه نماد پناهگاه و هسته اصلی و گرمی خانواده است که ممکن است مورد علاقه یا تنفر کودک باشد.

- زندگی سعادتمند در خانه باغچه، گل، درهای بزرگ، پنجره و دودکش بخاری را می کشد،  خانه با حالت دلباز عرضه می شود.

- خانه بدون در ورودی در ۵ تا ۸ سالگی نشانه خجالتی بودن کودک و وابستگی شدید به مادر، بعد از ۸ سالگی نشانگر احساس خود کوچک بینی و تنهایی کودک در نوجوانی نشانگر شرم و حیای زیاده از حد و داشتن احساسات رقیق است. هنگامی که پدر و مادر جدا شده باشند خانه به دو قسمت تقسیم می شود و اغلب دارای دو در ورودی است که یک قسمت از خانه نماد زندگی خانوادگی واقعی و در دیگر نشانه زندگی تحمیل شده به کودک است.

- خانه به صورت قصر به منزله پناهگاهی مطلوب است.

- خانه به صورت زندان نشانگر فشارهای خانوادگی و ناسازگار و از هم پاشیده است.

- کوچه امکان خارج شدن از خانه و محیط محدود خانواده و بالاخره از خود بیرون آمدن است.

- جاده به صورت پیچ وخم مبین مشکلات در برقراری ارتباط با دیگران است. خیابان های باز و عریض شادی و صداقت را نشان می دهد.
- کوچه تنگ و بسته کمبودهای عاطفی را القا می کند.

- افراد پویا و خیالپرور بیشتر به ترسیم امواج دریا یا پرندگان می پردازد.
درخت

برای تحلیل نقاشی درخت باید ۳ قسمت آن مشخص شود: ریشه، تنه و شاخه ها و برگ ها.

ریشه درخت در زمین فرو رفته و درخت را تغذیه می کند نماد نا خداگاه نشانه های درونی است.

تنه بیانگر مشخصات دائمی و عمیق پایدار شخصیت است. شاخه ها و برگ ها بیانگر طریق ارتباطی کودک با دنیای خارج است.

بچه ها در سنین پیش دبستانی تنه درخت را بلند ترسیم می کنند ولی پس از این سن بلند بودن درخت نشانگر عقب افتادگی فکری یا بیماری عصبی یا آرزوی بازگشت به دنیای دوران کودکی پیش از مدرسه است.

تنه درخت اگر کوتاه کشیده شود نشانگر جاه طلبی و بلند پروازی کودک است. تنه درخت اگر کج کشیده شود نشانگر عدم ثبات کودک است و تنه صاف نشانگر ثبات فکری کودک است . برگهای زیاد و درهم بیانگر شخصیت در خود فرو رفته کودکی است که آمادگی تغییر و تحول ندارد.

درختی که شاخه های آن به هر سویی کشیده شده اند ( درختی که شاخه های فراوان دارد ) نمایانگر حساسیت شدید کودکی است که مسائل را به سادگی می فهمد و قادر به ارتباط با دیگران است و در عین حال به راحتی می تواند خود را با محیط سازگار کند.
خورشید و ماه

تصویر خورشید بیانگر امنیت، خوشحالی، گرما، قدرت و به نظر برخی نماد پدر مطلوب است.

خورشید به طور کامل در حال درخشیدن نشانگر رابطه خوب پدر و کودک است.

خورشید پشت کوه نشانگر ارتباط نا مطلوب پدر با کودک است.

خورشید به رنگ قرمز تند یا سیاه نشانگر ترس کودک از پدر است که مضطرب کننده است.

طرز کشیدن به حال و حوصله لحظه ای کودک نیز بستگی دارد. باید پی در پی در نقاشی هایش باشد تا بتوانیم درباره او قضاوت کنیم.

ماه بیشتر نشانگر نیستی است زیرا او زمانی که خورشید یعنی نماد زندگی ناپدید می شود ظهور می کند. بسیاری از کودکان ماه را در نقاشی هایی که از قبر و قبرستان می کنند به کار می گیرند.

انواع بازی کودکان

بازی عبارت است از هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار که به صورت فردی یا گروهی انجام شود و موجب کسب لذت و برآورده شدن نیازهای کودک گردد. کودکان، نقاط قوت و ضعف خود از جمله تمایل به فرمان دادن یا فرمان بردن، تهاجم یا تسلیم، اجتماعی بودن یا منزوی بودن و همچنین احساسات دوستانه یا خصمانه، افسردگی یا شادی، امیال و آرزوهای خود را از طریق بازی نشان می دهند. کودکان به بازیهای متفاوتی می پردازند که هر کدام از بازیها نشان دهنده یکی از احساسات آنها می باشد. کودکان برای بیان رفتارهای پرخاشگرانه خود به بازیهایی می پردازند که در آن بتوانند با حمله و تخریب پدیده های عادی و معنوی راهی برای بروز خشم خود پیدا کنند. همچنین برای بیان آرزوها و امیال خود به رویا و تخیل می پردازند و برای رسیدن به هرآنچه که آرزو دارند خود را با بازیهای تخیلی سرگرم می کنند و سرانجام برای ساخت و پیدا کردن نقش مورد علاقه خود به بازیهای تقلیدی می پردازند. در ادامه انواع بازی کودکان شرح داده می شوند.

انـــــواع بـــــازی کودکـــــان
بازیهای جسمی:
بازیهای جسمی از قدیمی ترین انواع بازیها هستند. کودک برای خارج ساختن نیرو ( انرژی ) اضافی بدن خود و یا رهایی از خمودگی و خستگی، اوقاتی را به بازیهای جسمی اختصاص می دهد. از مشخصات این بازی، نیاز به محیط مخصوص بازی و توان جسمی کودک در اجرای بازی است. بازیهای جسمی می توانند هم به صورت گروهی و هم به صورت انفرادی و یا ترکیبی از هر دوی آنها انجام گیرند.

بازیهای تقلیدی:
کودک در هر دوره ای دست به بازیهای تقلیدی می زند. کودک در آغاز به تقلید نقش مطمئن دوستان، والدین، خواهران، برادران و کلا نزدیکان می پردازد و از ایفای نقش آنها، بزرگترین لذت و تجربه را به دست می آورد. در دوران دبستان بیشتر نقش مربیان و معلمان را ایفا می کند و هنگامی که به سن نوجوانی نزدیک می شود، الگوی رفتاری او نیز تغییر می یابد. از این سنین کودک ( نوجوان ) به تقلید رفتار همسالان خود می پردازد. در واقع از این زمان به بعد تقلید نقش از طرف کودک دیگر به عنوان بازی نیست، بلکه آغازی است برای چگونگی هم خوانی با گروههای اجتماعی و ایفای نقش واقعی زندگی.

بازیهای نمایشی:
مهمترین بازی که در آن احساسات، نیازها و عواطف کودکان می تواند بروز و ظهور کند، بازی نمایشی است. بازی نمایشی می تواند کمک کند تا کودک از خود مرکزی بیرون آید و متوجه بیرون خود شود و همچنین به کودک فرصت می دهد تا شخصیت درونی خود را آشکار کند. اگرچه بازیهای تقلیدی و نمایشی با هم مشترکند و در حقیقت بازی نمایشی خود نوعی از بازی تقلیدی است؛ اما نکته ظریف این جاست که در بازی تقلیدی، کودک سعی به تقلید نقش دارد، در حالیکه بلازی نمایشی کودک غلاوه بر تقلید نقش، انتظار خود از آن نقش را نیز بیان می دارد.

بازیهای نمادین:
بازیهای نمادین نقطه اوج بازی های کودکانه است که از حدود یک و نیم یا دو سالگی آغاز می شود و در پنج و شش سالگی به کمال خود می رسد، و تا هشت و نه سالگی نیز ادامه می یابد. در واقع، بازی نمادین زمانی آغاز می شود که کودک به تدریج زبان می گشاید و توانایی کاربرد علائم و نمادهای زبان را دارد. بازی های نمادین، با بازی های تقلیدی و نمایشی تفاوت دارد. در بازی های تقلیدی و نمایشی، کودک با استفاده از وسایل موجود به برون فکنی یا درون فکنی امیال و خواسته های خود می پردازد و از این طریق، به لذتی درونی و برونی دست می یابد و خود را از قید تنش ها رها می سازد. دربازی های تقلیدی و نمایشی، کودک سعی دارد به اشیا و وسایل واقعی موجود در محیط خود دست پیدا کرده و با آن وسایل بازی کند اما در بسیاری از اوقات، محدودیت ها مانع دستیابی کودک به ابزار و وسایلی است که در بازی به آن نیاز دارد. در این مرحله است که کودک، برای حل مشکل خود، به بازی های نمادین روی می آورد و عناصری تازه وارد بازی کودکان می شوند. واقعیت ها تغییر شکل می یابند. اشیایی که وجود ندارند به وسیله اشیای دیگر به نمایش در می آیند.

بازیهای تخیلی:
بازیهای تخیلی ریشه در خلاقیت کودک دارند. تخیل کودک به مرور و همگام با رشد ذهنی او از مرحله بازیها خارج شده و به صحنه داستانها و گفتارهای کودک کشانده می شود.نظریه پردازان معتقدند رشد تخیل کودک در هنگام کودکی و از طریق بازی می تواند باعث گردد تا در زندگی بزرگسالی این کودکان تبدیل به هنرمندان، نویسندگان، نقاشان، مخترعین و کاشفانی بزرگ گردند.

بازیهای آموزشی:
بازیهای آموزشی، برای تقویت و رشد قوای حسی و ذهنی کودک می باشد. آنچه در بازیهای آموزشی مورد نظر است، چگونگی استفاده از بازی در رشد قوای حسی حرکتی و به فعالیت واداشتن کودک از طریق تمرین با وسایل بازی است. از جمله بازیهای آموزشی می توان از بازیهای دستی مثل پازل نام برد. نظارت مربیان و والدین در بازیهای آموزشی بسیار بااهمیت و حساس است؛ اما میزان این نظارت باید تا حدی محدود باشد. با این که هدف از انجام بازیهای آموزشی، بیشتر آموزش است تا بازی، اما جنبه بازی گونه بودن آن بایدحفظ شود. باید سعی شود کنترل اصلی در اختیار کودک بوده و جهت و مسیر آن را خود کودک تعیین کند، تنها هنر مربی یا والدین، هدایت جهت و مسیر بازی به صورت غیرمستقیم و غیرتحمیلی به سوی آموزش است.

سخنی با بزرگترها

کودکان مهدکودکی بیشتر همکاری می کنند و تکالیفشان را در سنین مدرسه بهتر انجام می دهند. سه سال اول زندگی نقش اساسی در شکل گیری دلبستگی ایمن در ارتباط با کودک با مادر دارد و لازم است مادر در هر لحظه در کنار کودک باشد. از سه سالگی کودک لازم است اجتماعی شده و وارد مناسبات اجتماعی شود. آنچه مسلم است مهدکودک در رشد کوتاه مدت و دراز مدت کودکان تأثیر مهمی می گذارد  کودکان مهدکودکهایی که در آن ارتباط بین بزرگسالان و کودک زیاد است زودتر زبان باز می کنند و مهارتهای ارتباطی و اجتماعی  یاد می گیرند.آموزش مربی هم اهمیت زیادی دارد.اسباب بازی و فعالیت های کودک در ماهیت بازی و تبادل اجتماعی در میان کودکان تأثیر می گذارد. بازی های نمایشی همکاری بین کودکان را افزایش می دهد.گروهی متشکل از کودکان در فضای وسیع و وسایل بازی و مراقبت کنندگان با تجربه نقش مهمی دارد. مراقبت از کودک مستلزم آن است که بزرگسالان مرتباً عواطف مثبتی نسبت به کودک ابراز کنند و به او واکنش مثبتی نشان دهند. اولیای گرامی برای انتخاب مهدکودک خوب برای فرزنداتان نکات فوق را فراموش نفرمائید. به فکر آینده و حال فرزندمان باشیم                                                        

                                                                       باتشکر مدیریت مرکز آموزشی : الهه حسن باقری

                                                                        

روانشناسی کودکان

-تنبیه کردن کودکان بهره هوشی آنها را کاهش می دهد

-کودکان بعد از رسیدن به 18 ماهگی می توانند اصول پایه ریاضیات را تشخیص دهند.

-حتی کودکان هم دچار افسردگی می شوند.

علائمی مانند مرگ ،مردن ،تصادف کردن و موارد دیگر که در بازیهای کودکان شبیه سازی می شود و مشکلات خواب،کج خلقی و بهانه گیری در گیری های پی در پی ،ضربه زدن ،فریاد کشیدن،گاز گرفتن و حرکاتی از این قبیل می تواند علامت افسردگی باشد.

حرکات رشد در کودکان

9تا 12 ماهگی:

-بدون کمک می نشینند.

-چهار دست و پا راه بروند.

-بدون گرفتن از صندلی یا چیزهای دیگر خود را به وضعیت ایستاده برساند و با کمک شما راه می رود.

-توپ را هل می دهد.

-چهار دست و پا راه می رود. -برای چند ثانیه بایستد.

18 ماهگی:

-با گرفتن نرده قادر به پایین آمدن از پله ها هستند.

-با عجله راه می روند و حالت دویدن دارند. -می توانند به یک توپ لگد بزند.

-در حالت نشسته چیزی را پرتاپ می کند.

-با کمک تکیه گاه روی یک پا می ایستد.

2 سالگی:

-به تنهایی راه می رود.

-عقب عقب می رود -در صندلی می نشیند.

-اسباب بازی ها را کشیده یا هل می دهد.

-خوب می دود. -توپ را درون جعبه می اندازد.

-می پرد.  

  3سالگی:

-می دود.

-روی یک پا 5 ثانیه می ماند.

-روی نوک پنجه راه می رود.

-ار برخورد به موانع اجتناب می کند.

-از پله ها یکی در میان بالا می رود.

4سالگی:

-روی یک خط راه می رود.

-لی لی می کند.

-سه چرخه سواری می کند.

-مستقل سرسره سواری می کند.

-از بلندی می پرد

. -از بالای سرش توپ پرتاپ می کند و یا توپ پرتاب شده را می گیرد. 5

5سالگی:

-بدون اینکه بیوفتد 10 بار به جلو می پرد.

-پشتک می زند.

-احساس استقلال می کند.

-کمی لجوج و بهانه گیر می شود.

سخنی با والدین

پدر و مادر گرامی:    توفیق روز افزون شما در پرورش کودکانی پویا ، توانمند ،  اجتماعی و فرهیخته ارزوی ماست. بی تردید زحمات شما بزرگواران برای گل های زندگیتان زمانی به ثمر خواهد رسید که از هم اکنون به فکر فردایی روشن برای انان باشید. شما با صرف وقت و سرمایه گذاری در اموزش های امروز انان موفقیت های اینده را به کودکانتان هدیه خواهید کرد. از این که مهد کودک ما را انتخاب کرده اید صمیمانه سپاسگذاریم و یقین حاصل کنید که در جذب کودک شما موفق خواهیم شد  .

عکس دسته جمعی بچه های مهد کودک سنجاقک

تبریک سال 1392

بهار سخاوتمند است ،
 دامنی از گل به زمین می بخشد .
کمی پای درس بهار بنشینیم
و بر آمد بهاری دیگر
مست و زیبا و فریبا ، چون دوست

سبدی پیدا کن ،
پر کن از سوسن و سنبل که نکوست
همره باد بهاری بفرست :
پیک نوروزی و شادی بر دوست !